مرحوم حسن غریق زنجانی
مرحوم حسن غریق زنجانی فرزند مرحوم رضا از شعرای دوره سلطنت رضا شاه کبیر بود که با شغل بقالی امرار معاش میکرد. و درتاریخ پنجم محرم الحرام ۱۳۵۲ قمری به رحمت ایزدی پیوست. غریق در مدت کوتاه عمر خود با سرودن نوحه و رباعی و هزلیات دلنشین ترکی و فارسی در تمام نواحی خمسه معروف و مشهور شد وی به قدری حاضر جواب و بدیهه گو بود که هر کس تقاضای انشاء نوحه و رباعی و هزلیات و … غیره میکرد. قلم و کاغذ به دست تقاضا کننده میداد و خود مانند کسی که از روی نوشتهای میخواند بدون تأمل شعر را میسرود و به اتمام میرساند. به همین جهت اکثر آثار آن مرحوم در دست مردم شهر و دهات پراکنده است که اگر جمع و تدوین گردد بالغ بر چند جلد خواهد شد.
کریم زعفری شاعر معاصر و همکار مولف این کتاب تاریخ فوت مرحوم غریق را در رباعی ذیل سروده:
بلبل باغ عزا در شاخ گل ای اسف اندر فراق گل فسرد
یکهزار و سیصدو پنجاه و دو شد غریق بحرماتم جان سپرد
وی دارای فرزند خردسال منحصر بفردی بود که چند سال قبل در نزاع کودکانه با ضربه چاقو از پای درآمد و دفتر زندگانیش بسته شد. باری مرحوم غریق لطایف و ظرایف و بدیهه زیاد سروده که لازم به تحقیق و تجسس بسیار است. تا حال دو جلد از آثار آن مرحوم توسط مطبوعاتی زعفری زنجان چاپ شده اینک چند نمونه از اشعار ترکی و فارسی غریق در زیر آورده شده است.
