ولی الله کلامی فرد
ولیالله کلامی فرد(اوجاقلو) فرزند مرحوم حاج علی متولد ۱۳۳۳ در زنجان است. در پیش گفتار کتاب کلام کلامی، شاعر بیوگرافی از خویش آورده است. در آنجا جد مادری خویش«آقا سید کلام میری» که تخلص خود را هم از اسم او گرفته را اصلیترین عامل گرایش خود به شاعری اهل بیت(ع) بیان میکند. کلامی در سال ۵۷ ازدواج کرده و حاصل آن چهار فرزند بوده که پسر ارشدش مرحوم سعید کلامی در نوزده سالگی به علت بیماری بدرود حیات گفته است.
اکنون کلامی در عرصه شاعری خاصه مدح و مرثیه، شخصیت شناخته شده و مطرحی در کشور محسوب میشود. ناگفته نماند که وی شاعر ترک زبان است و درونمایه قریب به اتفاق اشعارش مرثیه است. با این حال در خلال اشعار ترکی، اشعار فارسی هم یافت میشود. تا این که در سال ۸۳ مجموعه اشعار فارسی خود را در مجموعهای به نام کلام دل منتشر میکند. مجموعه آثار منتشر شده از کلامی تا به امروز بالغ بر ۳۵ جلد است، که عبارتند از:
میثاق کلامی، عاشقان شهادت، یادگار سعید، سروده‌های کلامی، ارادتنامه کلامی، نوای کلامی، پیام کلامی، آوای کلامی، سلام کلامی، مباهات کلامی، مناجات کلامی، آثار کلامی، ناله‌های کلامی، کلام کلامی، چهارده معصوم،آشنای محبت، عاشقان شهادت راهیان کربلا، شمع شهادت، کربلای ایران، انقلاب خمینی، انقلاب حسینی، تشنگان سیراب، نوحه‌های کلامی، رجزهای کلامی، ذخیره کلامی، آرزوی کلامی، آبرو و آرزوی کلامی و… به چاپ رسیده است و سایر کتب در طول سالهای متمادی شاعری چاپ و منتشر شدهاند درونمایهها و مضامین شعر کلامی، چه ترکی و چه فارسی، اغلب مرثیه است.
بیش از نود درصد اشعار شاعر را شعرهای عاشورایی تشکیل میدهد. درصدی هم از شعرها به وقایع انقلاب و هشت سال جنگ ایران و عراق اختصاص یافته است. در میان اشعارش به شعرهای سیاسی – اجتماعی هم میتوان اشاره کرد. موضوعاتی چون شئونات اسلامی و مسایل سیاسی دیگری چون موضوع فلسطین و لبنان و نکوهش استکبار و دشمنان نظام اسلامی ایران از این طیف است.
کلامی در پیش گفتار کلام دل مینویسد: «حدودا از هفت سالگی قریحه شعری را در نهاد خود احساس کردم ولی تا سیزده سالگی جرات اظهارش را نداشتم در همان ایام با شرکت در«کانون شعرا» با شخصیتهای ممتازی چون مرحوم استاد حبیب الله منطقی و جناب زینالعابدینامیدی«استاد وافد» فرزند شاعر فاضل، فقید سعید عاصم زنجانی و نوحه خوانان اهل بیت عموماً به ویژه حاج اصغر گنج خانلو، حاج اصغر صنایعی، حاج سید عزت حرّی، فرزند شاعر وارسته «زنده یاد اقبالی زنجانی» و حاج محمد تقی شریعتی فرزند مرحوم حضرت آیت الله حاج شیخ فیاض زنجانی، بنیانگذار هیئات حسینی زنجان آشنا شدم به علاوه تأسیس«مکتب نوحه خوانان» به سرپرستی سرور ارجمند حاج غلامرضا عینی فرد که همراه با دیگر اساتید گام موثری در معرفی بنده و امثال بنده برداشتند. نا گفته نماند که مسافرت مکرر مادحین و شعرای عاشورایی از اردبیل و تهران و تبریز به ویژه مرحوم استاد «رحیم منزوی» به زنجان وآشنایی بنده توسط شهید بزرگوار سید ابولفضل میری(دایی مؤلف) با ایشان موجب گردید تا قدمی هر چند کوچک در این وادی بردارم.» (کلامی،۱۳۸۶ :۱۰)
شعر کلامی:
کلامی شاعری است که شعرهایش عموما در میان مردم عادی که اکثرا سواد ادبی چندانی ندارند، خوانده میشود. البته قصد ندارم به رسالت شاعری ایشان خدشهای وارد کنم. چه بسا اگر او شاعری گزیدهگوی بود که وظیفه سیراب ساختن روح تشنه ارادتمندان اهل بیت (ع) را به دوش نداشت؛ شعرهایی به مراتب والاتر و مطرحتر میسرود. اما او چنین رسالتی به عهده دارد. در سرودن شعر خطاب او با عوامی است که درصد اکثریت متعلق به آنان است. کلامی باید به زبان آنان شعر بگوید. آنهایی که با روش و رسومات برگزاری مراسم مرثیه و عزاداری امام حسین(ع) آشنا هستند، میدانند که در این مراسم آنچه حرف اول را میزند شور و عشق و عاطفهای است که از لبهای کثیر یک نام مشترک را متصاعد میکند. شاعر اینان هم باید چنین شعری بسراید. شعری که زبان گویایی این همه شور و عاطفه و احساس لبریز باشد. شعری ساده، زود فهم اما پر احساس و عاطفه باشد. شعر کلامی از این دسته است. که گاه در میان اشعار کلامی(خاصه ترکی) تصاویری خلق میشود که روح انسان را از فراز اوج ها بالا میبرد و بیشترین التذاذ را نصیب او میسازد. در یک کلام باید گفت که کلامی عاشق اهل بیت (ع) است. آن چه میسراید کلام عشق است. اما از آنجایی که خیل کثیری از عاشقان و دوستداران اهل بیت (ع) گوش دل و جان به سروده هایش دارند؛ پس این گونه سرودن را برگزیده است. نکته مهم دیگری که در مورد سرایش شعر به زبان فارسی در مورد کلامی به خاطرم میرسد این است که از آنجایی که به زبان فارسی اشکالات عمدهای بروز میکند که منجر به ضعف تألیف و پایین بودن سطح اشعارش میگردد. به بیان دیگر کلامی آنچه را که در سر دارد قادر نیست به شعر آورد. ذهن شاعرانهاش چیزی میگوید و از قلمش چیز دیگری میتراود.
